32. Dzień

Serce Jezusa, nadziejo w Tobie umierających, zmiłuj się nad nami.
Słowo Życia:
A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. (Mt 6, 18b)
Ks. Mateusz:
”Wszystkie odpowiedzi, które nie sięgają aż do Boga, są za krótkie”[1]– przekonuje papież senior Benedykt XVI. W Jezusie Chrystusie odpowiedź na pytanie o śmierć i nadzieję na szczęśliwą wieczność stała się wystarczająco „długa” – sięga Serca Boga. Dzięki Jezusowi nasze życie „zmienia się, ale się nie kończy” [2]. Śmierć nie jest definitywnym końcem naszej egzystencji. Jezus zaprasza nas do wieczności w domu Ojca Niebieskiego.
Serce Jezusa jest dla nas nadziejorodne. Chrystusowa nadzieja nie jest iluzją, zwodzicielką czy „matką głupich”, ale prawdą – kotwicą ludzkiej duszy (Hbr 6, 19)[3]. „Wystarczy” zawierzyć i powtarzać „Jezu, wspomnij na mnie – Jezu, ufam Tobie”.
 

[1]
Benedykt XVI, Myśli duchowe, s. 167.; cyt. za: J. Szymik, Theologia benedicta, t. II, s. 90.

[2]
Prefacja z Mszy pogrzebowej.

[3]
J. Szymik, Theologia benedicta, t. II, s. 157.

 

Marek:
Bogu można służyć lub Bogiem się posługiwać. Tylko ten kto pragnie wyrwać korzeń miłości własnej będzie służył Bogu, nie z bojaźni lecz z miłości. Roztropność, wytrwałość i stałość serca będą go prowadzić przez drogę apostolstwa.
Bóg nie wynagradza bowiem za efekt lecz za zamiar i stałość woli. Kto pragnie życia wiecznego musi więc kochać Boga bezwzględnie – jaką miłością Bóg jest kochany, taką odpłaca. Dlatego prawdziwą jałmużną nie jest pozbywaniem się pieniędzy lecz egoizmu. Kto ma święte pragnienia doświadczy relacji z Bogiem z taką doskonałością z jaką szuka Boga w drugim człowieku. Czy służę Bogu z bojaźni, czy z przyjaźni?
Św. Małgorzata Alacoque:
Mój Zbawca powiedział mi pewnego razu: – Jestem świętym Nauczycielem i nauczam świętości […] w Mojej obecności musisz postępować z największą prostotą swojego serca, kierować się szczerym i czystym zamiarem, gdyż innego postępowania nie zniosę […] Jestem łagodny i cierpliwy w znoszeniu twoich słabości, ale będę także surowy i wymagający w korygowaniu i karaniu, jeżeli będziesz Mi niewierna.
Św. Faustyna Kowalska:
Hostio święta, w której zawarty jest testament miłosierdzia Bożego dla nas, a szczególnie dla biednych grzeszników. Hostio święta, w której zawarte jest Ciało i Krew Pana Jezusa, jako dowód nieskończonego miłosierdzia ku nam, a szczególnie ku biednym grzesznikom.Hostio święta, w której zawarte jest życie wiekuiste i nieskończonego miłosierdzia, nam obficie udzielane, a szczególnie biednym grzesznikom. (Dz 356)
Zadanie rekolekcyjne:
Odmów koronkę do Bożego Miłosierdzia.
Ćwiczenie dodatkowe:
Pomódl się w intencji apostolstwa i odnowy kultu Boskiego Serca.

DWA SERCA rozważania na 32. dzień DO WYDRUKU